René
Van jongs af aan ben ik geïntrigeerd geweest door muziek, ik hoorde intuïtief allerlei dingen in muziek die ik onweerstaanbaar mooi vond, waar ik geen woorden aan kon geven.
Vooral de klank van gitaren trok me aan en na jaren zeuren kreeg ik rond mijn 10e levensjaar eindelijk een akoestische gitaar. Ik heb er mezelf wegwijs op gemaakt de eerste 9 jaar.
Ik speelde voornamelijk akoestische muziek waarbij ik vooral viel op de samenklanken van tonen en wat die teweeg brachten.
In het laatste jaar van de middelbare school wist ik zeker dat ik gitaar wilde studeren op het conservatorium en heb ik een spoedcursus klassiek gitaar (en noten lezen) van Johan de Poel gekregen. De korte cursus leverde precies genoeg resultaat op om aangenomen te worden. Tegelijkertijd begon ik ook elektrisch gitaar te spelen op aandringen van een goede vriend.
Het feit dat ik gitaar studeerde leverde me anderhalf jaar voordat ik afgestudeerd was een baan op als gitaardocent bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Daar heb ik me gaandeweg ontwikkeld tot bandcoach en bandbegeleider (vooral door mijn ervaring als elektrisch gitarist bij de vele bandjes waarin ik destijds speelde) en algemeen muziekdocent.
Tot veel commercieel succes leidde het spelen in al deze bandjes, waarin ik een scala aan muziekstijlen in de vingers kreeg, niet. De ervaringen en het spelplezier waren wel fantastisch.
Later ben ik meer Rootsmuziek gaan spelen o.a. bij Philip Kroonenberg. Met Frank Anthony waren we de huisband van de SP en hebben we een theatertour gedaan met het Metropole Orkest en speelden we ook op Lowlands. Hierna kwam ik bij Mariska Petrovics terecht waar ik Nels tegenkwam, waarmee direct een muzikale klik ontstond. Na het opheffen van deze band wilden Nels en ik doorgaan met samen muziek maken en vonden we tot ons groot geluk Gaby Haerkens bereid om met ons een jazzbandje te beginnen. De nu gevormde drie-eenheid voelt voor ons allen goed. In deze kleine setting hebben en geven we elkaar de ruimte om er een muzikaal feestje van te maken.